بهبود عملکرد کبد با ایمپلنت کردن بافت در موشها - مجله سرگرمی

در این مطالعه سلول های بنیادی جنینی انسانی و سلول های بنیادی پرتوان القایی را به اسفیرها یا کره های کوچکی از هپاتوسیت ها تبدیل نمایند و آن ها را در شرایط آزمایشگاهی برای نزدیک به یک سال نگه دارند.

به گفته دکتر دیوید هی و همکارانش در دانشگاه ادینبورگ، این اولین بار است که بافت های کبدی زنده مشتق از سلول های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی برای بیش از یک سال نگهداری می شوند.

این نکته از این جهت حائز اهمیت است که زنده و با ثبات نگه داشتن سلول های کبدی در شرایط آزمایشگاهی برای طولانی مدت یکی از چالش های بزرگ محققینی بوده است که در زمینه تحقیقات کبدی یا سمیت های دارویی کار می نمایند.

برای فراوری این اسفروئیدهای سه بعدی، محققین از پتانسیل پلیمر زیست تخریب پذیر پلی کاپرولاکتون ریسیده گردیده به صورت فیبرهای میکروسکوپی استفاده نمایند.

این داربست مشبک فیبری، یک سانتی متر مربع مساحت و چند میلی متر ضخامت داشت. به منظور فراوری این اسفروئیدها، طی یک دوره 20 روزه سلول های بنیادی جنینی به هپاتوسیت های کبدی تمایز داده گردیده و سپس به درون داربست ها منتقل گردیده و به زیر پوست موش ایمپلنت شدند.

عروق خونی با موفقیت به درون داربست رشد نموده و اثراتی از فراوری پروتئین های کبدی انسانی در خون موش ها مشاهده شد که نشان داد بافت کبدی فراوری گردیده با موفقیت با سیستم گردش خون جانور ارتباط برقرار نموده است. این داربست بوسیله سیستم ایمنی جانور رد پیوند نشد.

این داربست های بافت کبدی در موش های مبتلا به tyrosinaemia تست شدند. این بیماری، یک اختلال ژنتیکی کشنده است که در آن آنزیم های کبدی تجزیه نماینده اسید آمینه تیروزین وجود ندارد و همین امر منجر به تجمع محصولات متابولیکی سمی می گردد. مشاهده شد که بافت کبدی ایمپلنت گردیده به موش مبتلا به tyrosinaemia یاری کرد که تیروزین را تجزیه کند و تجمعات سمی کمتری در خون جانور مشاهده شد که حاکی از آسیب کبدی کمتر بود.

محققین امیدوارند در آینده ای نزدیک، ایمپلنت هایی مانند نمونه استفاده گردیده در این مطالعه بتوانند به بیماران مبتلا به نارسایی های کبدی یاری نمایند.

گروه ساختمانی آبان: مجری بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت میباشد..